Voor degene die hem nog niet gezien hebben, een korte schets. Maak je geen zorgen. Ik vertel alleen over het begin van de film….
Philip, een steenrijke directeur van een champagne imperium, krijgt een ongeluk, waardoor hij tot zijn nek toe verlamt raakt. Hij is op zoek een persoonlijk verzorger. Samen met zijn secretaresse voert hij talloze sollicitatiegesprekken, totdat een gitzwarte Driss binnenstormt, doordrenkt van straatcultuur. Driss vraagt aan de verlamde Philip of hij snel een formulier kan ondertekenen, waarin staat dat hij is afgewezen voor de baan. Dan heeft hij drie afwijzingen en komt hij in aanmerking voor een uitkering. Philip vraagt hem de volgende dag terug te komen voor de getekende brief. Alhoewel Driss aan geen enkele formele competentie voldoet, voelt Philip instinctief aan dat deze straatjongen iets heeft dat hij nodig heeft: het ontbreken van medelijden en zijn ongezouten straattaal. De sterk gespierde jongeman, verlaat het monumentale pand met een Fabergé ei in zijn zak als cadeautje voor zijn moeder.
De volgende dag ligt de getekende brief klaar, maar Driss krijgt eerst een rondleiding door het kasteel van een huis, waarin ook het luxueuze appartement getoond dat hoort bij de baan. De eerste actie van de door de wol geverfde directeur is die van verleiding. Op het moment dat Driss wegloopt met de getekende brief roept Philip hem na of hij er geen problemen mee heeft om te leven op de zak van de samenleving, terwijl hij gezond van lijf en leden is. In zijn tweede actie spreekt hij Driss onomwonden aan op een moreel bewustzijn, dat niet bepaald direct voorradig is bij een jongeman, die net zes maanden gezeten heeft voor een inbraak…. Vervolgens zegt hij dat hij hem aan wil nemen voor een proeftijd van een maand, maar dat hij niet gelooft dat Driss het langer dan twee weken uit zal houden. Een meesterlijk zet en derde actie, waarin hij de taal gebruikt die Driss verstaat. Driss neemt de uitdaging aan. Na een maand constateert Philip dat Driss de weddenschap gewonnen heeft en dat ze nu echt aan de slag kunnen met elkaar. Hij vraagt of Driss het Fabergé ei, dat hij van zijn overleden vrouw gekregen had, nu maar wil teruggeven. Hiermee laat Philip zien dat hij bereid was om risico te lopen en een ongelofelijk gevoel voor timing heeft.
Voor mij komen in dit korte gesprek een aantal belangrijke aspecten van leiderschap samen, waardoor Philip een brug weet te slaan tussen twee verschillende leefwerelden, waar normaal gesproken een enorme kloof tussen gaapt. Hij ziet de ander, presenteert hem een lonkend perspectief, is ondubbelzinnig over zijn eigen morele standaard (zonder moralistisch te worden) en daagt hem uit in de taal van de ander. Hij doet recht aan beide werelden zonder daar een hiërarchie in aan te brengen en durft risico te nemen. Hij voelt hoe hij iets van Driss nodig heeft, maar ook omgekeerd. En van hieruit ontstaat een ontmoeting, een samenwerking waar de levenslust, creativiteit, humor en kruisbestuiving vanaf spat. Precies zoals leiderschap zou moeten zijn!
Voor degenen die nog niet geweest zijn, snel gaan dus……
Delen: