Midden in de winternacht...

Beste ###USER_firstname###,

 

Over enkele dagen is het midwinter. De energie trekt zich naar binnen, stormen blazen het laatste blad van de takken, zwak hout breekt af, naakte structuren worden zichtbaar. Het donker omvat ons maximaal. In de dertien heilige nachten (tussen Kerstavond en Driekoningen) is er nauwelijks beweging in het donker. Daarna beginnen de dagen weer te lengen. Het is een periode waarin de sluier tussen de werelden het meest doorlaatbaar is. Tussen de zichtbare en onzichtbare wereld, tussen het ik en de ander, tussen het leven en de dood. In dat schemergebied waarin grenzen verdampen kan magie voelbaar worden.




in de plooien
van de nacht
weeft de ziel
haar dromen

 

Tot slot wil ik je als trouwe of misschien minder trouwe :-) lezer heel erg bedanken, ook voor alle reacties die ik gedurende het jaar mocht ontvangen. Ik wens je graag hele goede feestdagen toe, op welke wijze je ze ook doorbrengt! Tijd en rust om wat te mijmeren, het donker en licht te ervaren en  ontvankelijkheid om te omarmen wat zich in deze periode ook aandient....je eigen spoor volgen, dat onder je voeten ontstaat....

 

Tot volgend jaar!!!

 

Warme wintergroet

Margret

 

Over magie en piekervaringen

 

Het begon bij mij al afgelopen weekend. Op vrijdagavond was ik in de Sint Nicolaas Basiliek in IJsselstein. De kerk zat bomvol en mensen stonden in lange rijen buiten te wachten op The Armed Man, a Mass for Peace, van componist Karl Jenkins. Een wonderschone samenwerking tussen verschillende orkesten, koren, dansers en zangers. Bij aanvang werden wij aangemoedigd om vooral ook af en toe achterstevoren te gaan zitten, want de voorstelling vond overal om ons heen plaats. Dansers in kerkpaden, een gewonde soldaat sleept zich voort en wordt vlak voor het altaar door zes paar vrouwen armen omhoog getild. Hoog geheven armen dragen hem als een menselijke baar weg. Prachtige vertolkingen van Agnus Dei, Kyrie en Sanctus vullen de kerk. Tijdens het Sanctus zien we ineens in het wit geklede jonge vrouwen tussen ons in zitten. lees verder

 

 

 

Kerstwens

 

Vorig jaar was ik vast besloten Kerst te ontvluchten. Ik weet niet wat jullie doen, riep ik tegen man en zoon, maar ik zit in december in de woestijn! Het liefst ga ik met jullie samen, maar ik ga in ieder geval. Het werd uiteindelijk Fuerta Ventura en we hadden er alle drie zin in. Ik was zeer in mijn nopjes met mijn vlucht naar voren. Dat ik ervoor gekozen had voor het eerst van mijn leven niet thuis te zijn met Kerst. Je kunt je aan veel onttrekken. Je kunt Sinterklaas aan je voorbij laten gaan zonder daar aan mee te doen. Pasen, Pinksteren en ook Oud en Nieuw dragen minder lading met zich mee. Maar eerste Kerstdag staat symbool voor het intieme samenzijn – de naar binnen gerichte beweging van het gezin, de familie, de goede vrienden. Het is een dag van maximale insluiting maar daardoor ook van maximale uitsluiting. lees verder

 

 

Aandacht onder de kerstboom

 

Het is een vreugdevolle, wonderlijke gedachte dat dit jaar een heel aantal mensen 'Aandacht in interactie' zitten te lezen onder de kerstboom. Mensen die het boek bewaard hebben voor een periode waarin ze de rust hebben om lezen, opgekruld in een behaaglijke stoel met een eindeloze pot thee of een oeverloze fles rode wijn. Bij de wijnvariant kan de leestijd wel aanzienlijk bekort worden trouwens....

 

Ondertussen mag het boek zich reeds verheugen op een drietal recensies. Vind je het leuk om het boek te beoordelen met een aantal sterren en enkele zinnen? Dat zou ik erg leuk vinden!